Menu
Op dinsdag 28 juni werd het Mina Telghuis in Kontich officieel in gebruik genomen als collectieve opvangplaats voor Oekraïense vluchtelingen. En wij, Digital for Youth, waren erbij.
Oorspronkelijk werd het voormalig kloostergebouw door de gemeente aangekocht als uitbreiding van het aanliggende Altenapark, maar de oorlog in Oekraïne besliste daar anders over.
Het gebouw was klaar voor de sloop, maar dankzij de inspanningen van verschillende gemeentediensten en vele vrijwilligers kreeg dit Mina Telghuis een nieuwe bestemming: het biedt nu plaats aan 5 Oekraïense families, die gevlucht zijn voor het geweld in hun land.
In Kontich vangen de gastgezinnen samen zo’n 63 vluchtelingen op. En dat is niet altijd rozengeur en maneschijn wist burgemeester Bart Seldeslachts (N-VA) ons te vertellen: “In sommige gastgezinnen ontstond er wel eens een discussie als ze de Oekraïense jongeren dagenlang op hun smartphone bezig zagen. De jongeren volgden natuurlijk hun onlinelessen, maar het beeld wat gecreëerd werd, werd in eerste instantie niet positief onthaald.”
Met een schenking van 10 laptops geven we deze jongeren betere kansen op educatief vlak en kunnen deze foute interpretaties vermeden worden. De computers zullen zowel gebruikt worden in Mina Telghuis als in de lokale basisschool De Schans.
Het gemeentebestuur kan trouwens met onze schenking een zomerschool organiseren om de Oekraïners Nederlands te leren. Kontich wil een gemeente zijn waar iedereen zich thuis kan voelen.
Eindigen doen we met de woorden van Zarema, een Oekraïense moeder van 5 kinderen. Ze kwam op ons af met de woorden “Djákuju!”, wat met de hulp van tolk Nadja vertaald werd naar “Dank u”. Toen we Zarema vroegen welk verschil de computers voor hun maken, was ze heel duidelijk: “Zonder de laptops is er niks. Voor de kinderen is het eigenlijk terug naar het eerste leerjaar, want ze moeten een nieuwe taal leren.”
Kortom met jullie steun hebben we weer veel mensen gelukkig gemaakt. Dankjewel!
PS: We werden ook getrakteerd op enkele Oekraïense lekkernijen. Wij waren alvast fan van borscht (een rode bietensoep) en varenyky (halvemaanvormige dumplings).
